✍️. దాసగణు స్వామి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻. 8వ అధ్యాయము - 6 🌻
కాని భాస్కరు అది లక్ష్య పెట్టకుండా ఈడ్చి అతనిని శ్రీమహారాజు దగ్గరకు తీసుకుని వచ్చాడు. ఇప్పుడు నైనందహతి పావకహః అని నిరూపించు అని శ్రీమహారాజు అన్నారు. దానికి బ్రహ్మగిరి భయపడి, నిజం చెప్పాలంటే, మంచి తిండికోసమే నేను ఆస్తికుడను అయ్యాను, కనుక నన్ను క్షమించు.
నేను నిష్ఫలితంగా గీతను నేర్చుకుందుకు ప్రయత్నంచేస్తూ మిమ్మల్ని పిచ్చివాడని అన్నాను, కాని దీని కంతటకి నేను చింతిస్తూ మీకు లొంగిపోతున్నాను, దయచేసి క్షమించండి అని అన్నాడు. షేగాం ప్రజలు, ఆయనను ఆవిధంగా మంటలలో కాలిపోతారేమో అని భయపడి కాలుతున్న మంచంమీద నుండి దిగిరమ్మని అర్ధించారు.
బ్రహ్మగిరి సిగ్గుతో తలవంచుకుని ఏమీ అనలేదు. ప్రజల మాటలు గౌరవిస్తూ శ్రీమహారాజు మంచం దిగి వస్తారు. వెంటనే ఆమండుతున్న మంచం కుప్పకూలిపోతోంది. మొత్తం మంచం అంతా కాలిపోయింది. కాని కొద్ది భాగం అయినా, మిగిలిన ప్రజలకు చూపించ వచ్చునని, నీళ్ళుపోసి ఆమంటలను ఆపుతారు.
బ్రహ్మగిరి మొత్తం తన గర్వం వదలి శ్రీమహరాజు ముందు వంగి నమస్కరిస్తాడు. గంగనీళ్ళని తాకిన తరువాత పాపాలు మిగలడం అనేది జరగదు. తరువాత శ్రీమహారాజు అర్ధరాత్రి, ఈ కపటి తనం అంతా వదులు, ఆస్తికుడనేవాడు ఈ ప్రాపంచిక సుఖాలను పూర్తిగా త్యజించాలి.
స్వయంగా బ్రహ్మజ్ఞానం పొందితేగాని ఇతరులకు భోధించరాదు. మాటల నిజమయిన అర్ధాన్ని తెలుసుకొని, పాటించకుండా, ఒత్తిగా మాటలు తెలుసుకోవడం వ్యర్ధం. మన సంస్కృతి కాపాడడానికి మనం నేర్చుకుంటున్న విషయాల వెనుక గూడార్ధం తెలుసుకోవడం అవసరం. మచ్ఛింద్ర, జలంధర్, ఘోరక్, గహిణినాధ్ మరియు జ్ఞాణేశ్వర్ వంటి యోగులు గొప్ప అధికారం కలిగినవారు.
శ్రీశంకరాచార్య ఆత్మసిద్ధి పొందిన ఒక యోగి. సంసారిక జీవనం గడిపిన ఏకనాధ్ కూడా బ్రహ్మజ్ఞానం పొందారు. స్వామిసమర్ధ బ్రహ్మచారి కూడా ఆత్మసిద్ధి పొందారు. ఈగొప్ప యోగులను నీవు గుర్తు చేసుకుంటూ ఉండి, పనికిరాని, ఫలితంలేని ఈ పూరీలు షీరా కోసం తిరగడం మానాలి అని శ్రీమహారాజు అన్నారు.
శాంతంగా ఇవి విన్న బ్రహ్మగిరి, నిజంగా ఈ ప్రాపంచిక అవసరాలు త్యజించాలి అని అనుకున్నాడు. మరి ఎవరిని కలవకుండా మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే తన శిష్యులతో ఆచోటు వదిలి వెళ్ళిపోయాడు. మరుసటి రోజు ఈ ప్రకరణ విన్న ప్రజలు ఆకాలిన మంచం చూసేందుకు తోటకు వచ్చారు. అందరిని ఈ ప్రాపంచిక బంధనాలనుండి ఈ గజానన్ విజయ గ్రంధం ముక్తులను చెయ్యాలని దాసగణు కోరిక. హరి మరియు హరకి నమస్కారములు. పవిత్రత అందరిలో రాగాక శుభం భవతు
8. అధ్యాయము సంపూర్ణము.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Sri Gajanan Maharaj Life History - 41 🌹
✍️. Swamy Dasaganu
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 Chapter 8 - part 6 🌻
When Bhaskar caught hold of Brahmagiri to take him to Maharaj, Brahmagiri started praying to Bhaskar to let him go by saying, Please do not take me to the burning cot. I accept that I failed to appreciate the authority and greatness of Shri Gajanan Maharaj.
But Bhaskar, not paying any heed to Brahmagiri’s requests, dragged and brought him before Shri Gajanan Maharaj. Shri Gajanan Maharaj said Now prove that ‘Nainam Dahti Pawak’!
At this, Brahmagiri got frightened and said, To tell Yout the truth, I became an ascetic to enjoy good food only, so excuse me. I fruitlessly tried to learn the Geeta and called you mad, but now I regret all this and surrender before you.
Please forgive me. People of Shegaon begged Shri Gajanan Maharaj to leave the burning cot for their sake, as they were afraid to see Him engulfed in flames. Brahmagiri hung his head in shame and said nothing.
Shri Gajanan Maharaj got down from the cot to respect the public sentiments and immediately thereafter the burning cot collapsed. Practically all of the cot was burnt, but people poured water and extinguished it, thereby salvaging a portion of it as evidence to demonstrate Maharaj’s greatness to other people.
After this incidence, Brahmagiri shed away his entire ego and prostrated before Shri Gajanan Maharaj . The objects that Ganga water touches cannot remain impure. Then at midnight Shri Gajanan Maharaj advised Brahmagiri and said Leave all your hypocrisy; an ascetic has to denounce all worldly attachments.
Without self-realization one should not preach anything to others. Learning of words without understanding or practicing the spirit behind is useless. To save our culture from destruction it is necessary to understand the spirit behind the things we learn. Saints like Macchindra, Jalander, Gorakh Gahaninath and Dnyaneshwar were of great authority.
Shri Shankaracharya was a saint who had attained self-realization and Eknatha, though a man of family had attained Brahmapada. Swami Samarth Brahmachari too had attained selfrealization.
You should remember all these great sages and stop wandering for Shira Puri, as it will be a useless and fruitless wandering.” Brahmagiri calmly listened to all this advice and felt real detachment for the material things.
Early next morning he left the place along with his disciples without meeting anybody. Next day, when people heard of the happenings in the garden, they came to see the burnt cot.
||SHUBHAM BHAVATU||
Here ends Chapter Eight
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
#ChaitanyaVijnanam #PrasadBhardwaj #చైతన్యవిజ్ఞానం #గజాననమహరాజ్ #GajananMaharaj
02 Sep 2020
No comments:
Post a Comment