🌹. శ్రీ గజానన్ మహరాజ్ జీవిత చరిత్ర - 2͙6 / S͙r͙i͙ G͙a͙j͙a͙n͙a͙n͙ M͙a͙h͙a͙r͙a͙j͙ L͙i͙f͙e͙ H͙i͙s͙t͙o͙r͙y͙ - 2͙6 🌹
✍️. దాసగణు స్వామి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻. 6వ అధ్యాయము - 2 🌻
బనకటలాల్ అలా అనుకుంటూ శ్రీమహారాజును కాపాడేందుకు వెళదామనుకుంటూ ఉండగా, శ్రీగజానన్ తన దివ్యశక్తితో ఈవిషయం తెలుసుకొని, ఓ ప్రాణులారా మీపట్టుమీదకు వెనక్కు వెళ్ళండి, మరియు ఇక్కడ చేరిన వాళ్ళలో ఒకే ఒక నిజమయిన భక్తుడయిన నాప్రియమయిన బనకటరాల్ ను కష్టించకండి అని ఆయన ఆ ఈగలతో అంటారు.
నిజంగానే ఆ ఈగలు తేనెపట్టు మీదకు వెళ్ళి పోయాయి. శ్రీమహారాజు నవ్వి ఈ ఈగలతో నువ్వు నాకు మంచి విందు ఇచ్చావు. ఆవిషపుటీగలు నన్ను ఎదుర్కున్నాయి, మిగిలిన లడ్డూ భక్తులూ అందరు పరిగెత్తి పోయారు. ఇది కొద్దిగా ఆలోచించు. అకాల పరిస్థితులలో భగవంతుడు తప్ప మరి ఎవరూ నీకు సహాయ పడరని గుర్తుంచుకో.
ఈ స్వార్ధపరులు విందుకోసం చేరారు కానీ ఆ ఈగలు దాడి చేసేసరికి అందరూ పరిగెత్తి పారి పోయారు అని బనకటలాల్తో అన్నారు. ఓమహారాజ్ ! నేను మిమ్మలను ఇక్కడకు తెచ్చినందుకు చాలా చింతిస్తున్నాను. ఈతేనెటీగల కాట్లు మీకు కలగడానికి నేనే బాధ్యుడను. నేను గొప్పపాపిని. నేను ఏమిచేస్తే మీకుఈ ఈగల కాట్లనుండి ఉపశమనం కలుగుతుందో దయచేసి చెప్పండి.
కంసాలిని తన శ్రవణంతో ముళ్ళు తీసేందుకు నేను పిలవనా ? అని బనకటలాల్ అన్నాడు. బనకట్ కుట్టడం అనేది ఈ ఈగల ప్రకృతి అవి అదేవిధంగా చేస్తాయి, ఏమీవింత విషయం జరగలేదు. ఈ ఈగల కుట్ల అసరు నాకు ఏమీ ఉండదు అనినీకు ఆస్వాసన ఇస్తున్నాను, ఎందుకంటే వాటిలోని సచ్చిదానందుడను నేను ఎరుగుదును. ఆయన వాటిలో ఉన్నారు, నేను ఆయన అవతారాన్ని. నీళ్ళవలన నీళ్ళకు ఎలా హాని కలుగుతుంది ? అని శ్రీమహారాజు సమాధానం చెపుతారు.
ఈ దివ్యజ్ఞానం విన్న బనకటలాల్ నిశ్శబ్దంగా ఉండి, ఈ ఈగల ముళ్ళు శ్రీమహారాజు శరీరంనుండి వెలికి తీసేందుకు ఒక కంసాలిని తీసుకు వచ్చాడు. ఒక జత శ్రవణాలతో వచ్చిన కంసాలి ఆయన శరీరంమీద ముళ్ళను వెతకడం మొదలు పెట్టాడు. శ్రీమహారాజు నవ్వి, ఆముళ్ళు కళ్ళకు కనిపించవు మరియు ఈశ్రవణాలు వాటిని బయటకు తీసేందుకు పనికిరావు అని అన్నారు.
అది నిరూపించడానికి, ఆయన శ్వాశ తీసుకుని అలాపట్టి ఉంచారు. వెంటనే ఆముళ్ళు అన్నీ ఆయన శరీరం బయటకు వచ్చాయి. ఈ చమత్కారం చూసిన ప్రజలు, శ్రీమహారాజు గొప్పతనాన్ని తెలుసుకొని సంతోషించారు.
తరువాత అందరూ జొన్నపొత్తుల విందు ఆరగించి సాయంత్రానికి ఇంటికి తిరిగి వచ్చారు. కొటాషాఆలీ యొక్క శిష్యుడయిన, తన తోటి యోగి అయిన నరశింహజీని కలిసేందుకు, ఒకసారి శ్రీమహారాజు అకోట్ వెళ్ళారు.
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 S͙r͙i͙ G͙a͙j͙a͙n͙a͙n͙ M͙a͙h͙a͙r͙a͙j͙ L͙i͙f͙e͙ H͙i͙s͙t͙o͙r͙y͙ - 2͙6 🌹
✍️. Swamy Dasaganu
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 Chapter 6 - part 2 🌻
Thinking so, Bankatlal was about to rush to the rescue of Shri Gajanan Maharaj when by His divine power Shri Gajanan understood it and said to the bees, “Oh insects! Go back to the honey comb and don't harm my beloved Bankatlal, who is the only real devotee amongst all the people here”.
Hearing this, the bees really flew back to the honeycomb. Shri Gajanan Maharaj laughes and said to Bankatlal, “You have given a good feast of these bees to Me.
Those poisonous insects attacked and all the Laddu Bhakta ran away. Give a thought to it and remember that, in times of calamity, nobody, except God, helps you.”
Bankatlal said, Oh Maharaj, I very much regret for having brought You here. I am responsible for causing You these bee bites today. I am a great sinner. Kindly tell me what I shall do to relieve You of these bee-bites; shall I call a goldsmith to pull out the bee thorns with his pincers?
Shri Gajanan Maharaj replied Bankat, nothing extraordinary has happened, as it is the nature of bees to bite and they behaved accordingly. I assure you that these bites will not affect me as I know the Sachhidananda in those bees.
He is in those bees and I am His incarnation. How can water hurt water? You have given a good feast of these bees to me. These poisonous insects attacked me and all the Laddu-Bhakta ran away.
Give a thought to this and remember that in times of calamity nobody other than God helps you. These selfish people gathered here for a feast, and ran away when the bees attacked.
Hearing this divine knowledge, Bankatlal kept quiet and brought a gold smith to pull out the bee thorns from the body of Shri Gajanan Maharaj . The goldsmith came with a pair of pincers and started searching for the thorns in His body.
Shri Gajanan Maharaj laughed and said that eyes would not see the thorns and the pincers are useless to pull them out. And in order to prove what he said, He inhaled the air and held His breath. The thorns immediately came out of the body.
Looking at this miracle, people were glad to realise the greatness of Shri Gajanan Maharaj . After that, all the people enjoyed the feast of maize corns and returned home in the evening.
Once, Shri Gajanan Maharaj went to Akot to meet his saint brother Narsinghji, who was a disciple of Kotasha. Although Maratha by caste, he had become dear to Shri Vithala by his Bhakti (devotion). Since I have narrated his detailed life in the Bhaktileelamrut, I don't repeat in here.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
No comments:
Post a Comment