అష్టావక్రగీత అధ్యయము 7

అష్టావక్రగీత అధ్యయము 7
                
జనక ఉవాచ

7.1
*మయ్యనంతమహాంభోధౌ విశ్వపోత ఇతస్తతః*|
*భ్రమతి స్వాంతవాతేన న మమాస్త్యసహిష్ణుతా*||

‘నేను’ అను అనంత-మహా-సముద్రమునందు, విశ్వము అను పడవ - అంతఃకరణము అను గాలి చేత - ఇట్ల-అట్ల ఊగుచున్నది. అందుచేత నాకేమియు అసహనము లేదు.

7.2
*మయ్యనంతమహాంభోధౌ జగద్వీచిః స్వభావతః*|
*ఉదేతు వాస్తమాయాతు న మే వృద్దిర్న చ క్షతిః*||

‘నేను’ అను అంతులేని-మహా-సముద్రమునందు, జగత్తు అను అల స్వభావముగా
లేచుకాక! పడిపోవుకాక! నాకు పెరుగుట లేదు, తరుగుట లేదు.

7.3
*మయ్యనంతమహాంభోధౌ విశ్వం నామ వికల్పనా*|
*అతిశాంతో నిరాకార ఏతదేవాహమాస్దితః*||


‘నేను’ అను అంతులేని-మహా-సముద్రమునందు - విశ్వము అనునది ఒక ఊహాయే. అతిశాంతము, నిరాకారము అయిన నేను - అట్టి భావమునందు స్దిరముగా ఉన్నాను.

7.4
*నాత్మా భావేషు నో భావః తత్రానంతే నిరంజనే*|
*ఇత్యసక్తోఽస్పుహః శాంతః ఏతదేవాహమాస్థితః*||


ఆత్మ భావముల  యందు లేదు. అనంతమైన, నిర్మలమైన ఆ స్వరూపమునందు వస్తువులు లేవు – అని తెలిసి నేను ఆసక్తి కోరికలు వదలి, శాంతుడనై అట్టె  స్థిరముగా ఉన్నాను.

7.5
*అహో చిన్మత్రమేవాహం ఇంద్రజాలోపమం జగత్*|
*అతో మమ కథం కుత్ర హేయోపాదేయకల్పనా*||

ఆహా! నేను చైతన్యము మాత్రమేను. జగత్తు గారడీ వంటిది. ఇక, నాకు విడువలసినది- పూనతగినది అను భావము ఎట్లు, ఎక్కడ కలుగును?

                   7వ అధ్యాయము సమాప్తం