✍️. దాసగణు స్వామి
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌻. 12వ అధ్యాయము - 4 🌻
నేను షేగాంనివాసి షింపి పీతాంబరును. శ్రీగజానన్ మహారాజు శిష్యుడను, ఇక్కడికి మాగురువు ఆదేశానుసారం వచ్చాను, నేను ముందు మామిడి చెట్టు క్రిందకూర్చున్నాను కానీ చీమలు నావంటిమీద ఎక్కడంతో నేను చెట్టు ఎక్కి కొమ్మలమీద కూర్చున్నాను అని పీతాంబరు అన్నాడు. ఈ జవాబుకి ప్రజలకు కోపంవచ్చింది. ఆమాహాయోగి పేరు ఉపయోగించుకుని తమని వెర్రివాళ్ళను చెయ్యవద్దని వాళ్ళు అతనిని హెఛ్ఛరిస్తారు. నేను, ఒక రాజుగారి మాహారాణిని, ఇక్కడకు బ్రతుకు తెరువుకోసం పనిచెయ్యడానికి వచ్చాను అన్నట్టు ఉంది నీమాట అని అతనిని ఇంకా గదమాయించారు. వెర్రివాడా నేను చెప్పేదివిను..... శ్రీగజానన్ మహారాజు స్వయానభగవంతుడు, నువ్వు ఆయన పేరు కించపరుస్తున్నావు.
శ్రీ మహారాజు ఒకసారి మామిడిపళ్ళు వచ్చేసమయంకాని సమయంలో ఒక మామిడి చెట్టుమీద మామిడిపళ్ళు సృష్టించారు, ఇప్పుడు ఈఎండి పోయిన బలిరాంపాటిల్ మామిడి చెట్టుమీద కనీసం ఆకులయినా సృష్టించమని నిన్ను మేము సవాలు చేస్తున్నాం. ఆవిధంగా చెయ్యి, లేదా మాచేత దెబ్బలకు తయారుగా ఉండు. నువ్వు అలాచేస్తే మానుండి పూర్తి గౌరవం పొందుతావు,
సాధారణంగా మాహాయోగుల శిష్యులకూడా కొంతవరకు తమగురువు శక్తులను పొందడంచూస్తాం. కావున ఆలస్యం చెయ్యకు. ఈ చెట్టును ఆకులతో ఆకుపచ్చగా చెయ్యి అని ఆగ్రామానికి చెందిన షామారావ్ దేశ్ ముఖ్ అన్నాడు. పీతాంబరు భయపడి, దయచేసి నన్ను ఇలా ఇరికించకండి.
నేను చెప్పేది వినండి. వజ్రాలు గుళకరాళ్ళు ఒకే ఘనిలో ఉండడం మీరు చూస్తారు. నాగురించి మీతో నిజం చెప్పాను. శ్రీగాజనన్ మహారాజు శిష్యులలో నన్ను ఒక గుళకరాయిగా భావించి నిర్లక్షించండి. నేను చెప్పినది ఏమీ అబద్ధం కాదు. ఒకగుళకరాయి ఘని ప్రాముఖ్యతను తగ్గించలేదు. నాగురువు పేరునునేను దాపరికం చెయ్యలేను అని అన్నాడు. అర్ధంలేని మాటలు అనకు.
శిష్యుడు ఎప్పుడయినా ఆపదలో ఉండి సహాయంకోసం ప్రార్ధిస్తే, అవసరమయిన గుణాలు పూర్తిగా లేకపోయినా శిష్యుడిని కాపాడడానికి ఆయన ఆదుకుందుకు వస్తాడు అని షామరావ్ అన్నాడు. దానితో పీతాంబరు పరిస్థితి, ముందు నుయ్యి, వెనుక గొయ్యి మధ్య ఇరుకున్నట్టు అయి చింతితుడయ్యాడు. నిశ్సహాయంగా అనిపించింది. ఇకముందు ఏమి అవుతుందో చూసేందుకు ప్రజలంతా ఆమామిడి చెట్టుచుట్టూ చేరారు.
పీతాంబరు నిశ్సహాయంగా చేతులు కట్టుకుని శ్రీమహారాజును ప్రార్ధించడం మొదలు పెట్టాడు. ఓ స్వామి గజాననా, నానారాయణా నా రక్షణకు పరుగురండి. నావలన వీళ్ళు మిమ్మల్ని నిందిస్తున్నారు. మీగొప్పతనం నిలబెట్టడం కోసం ఈ చెట్టును ఆకులతో ఆకుపచ్చగా చెయ్యండి, నేను పూర్తిగా మీమీద ఆధారపడి ఉన్నాను. నన్ను కాపాడేందుకు రండి, లేదా నేను ఇక్కడ మృత్యువును ఎదుర్కోవలసి వస్తుంది.
ప్రహ్లాదుని మాటలు నిలబెట్టడానికి సంబంలో నరహరి ప్రత్యక్షం అయ్యారు మరియు ఏ సూదయిన స్థంబంపై జానాబాయిని చంపదలుచుకున్నారో అది నీళ్ళవలె మారింది. జానాబాయి భగవంతుని మీద ఆధారపడింది, నన్ను నేను మీకు అప్పగించు కుంటున్నాను. భగవంతునికీ యోగికీ మధ్య తేడాలేదు. భగవంతుడే యోగి, యోగే భగవంతుడు.
నాకు శ్రీగజానన్ మహారాజు శిష్యునిగా తప్ప, స్వయంగా వేరే ఏమీ అస్థిత్వంలేదు. కనుక మీగౌరవం ఇప్పుడు పరీక్షకు పెట్టబడింది. హారంలోని పువ్వులవల్ల దారానికి ప్రాముఖ్యత దొరుకుతుంది. మీరు పువ్వు, నేను దారాన్ని, మీరు కస్తూరి నేను మట్టిని. మీవల్లనే నేను ఈ ఉపద్రవంలో చిక్కుకున్నాను, దయచేసి ఇక ఎంతమాత్రం నన్ను పరీక్షించక పరుగున వచ్చి ఈ చెట్టుమీద చక్కని పచ్చని ఆకులు సృష్టించండి. ఇలా ప్రార్ధిస్తూ అక్కడివారినందరిని షేగాం శ్రీగజానన్ మహారాజు యొక్క నామస్మరణ భజనగా చెయ్యడానికి పీతాంబరు పిలుస్తాడు.
అలా జైగజానన్ జైగజానన్ అనే భజన ప్రారంభం అయింది. ఇది కొంతసమయం వరకు సాగిన తరువాత ఒక చమత్కారం జరిగింది. నాజూకయిన చిగుళ్ళు ఆచెట్టుమీద రావడం మొదలయి, కొద్దిసేపటిలో పూర్తిగా ఆచెట్టు ఆకుపచ్చగా అయింది. ఆ పారిస్తూ అక్కడి అనే భజన ప్రా, కొద్దిసేప ప్రజలు ఆశ్చర్యంతో చూసారు. కొంతమంది అదికల అనుకుని, ఒకరినొకరు గిల్లుకొని చయాసుకొని, అదికల కాదని సంతృప్తిపడ్డారు. మిగిలిన వాళ్ళు అది ఒకగారడి అనుకున్నారు. ఆచిగుళ్ళు తెంపితే పాలు వచ్చేసరికి ఆసందేహం కూడా తొలగిపోయింది.
అప్పుడు వాళ్ళకి శ్రీగజానన్ మహారాజు వల్లనే ఆచెట్టుమీద ఆకులు వచ్చాయని సమ్మతించారు. ఇది పీతాంబరు గొప్పదనాన్ని వాళ్ళు అంగీకరించేలా చేసింది. ఆవు దూడకోసం వెళ్ళినట్టు, శ్రీమహారాజు ఎప్పటికయినా తన శిష్యుని చూసేందుకు కొండలి రావచ్చనే ఆశతో, వాళ్ళు పీతాంబరును కొండలి తీసుకు వెళ్ళారు.
సశేషం...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Sri Gajanan Maharaj Life History - 62 🌹
✍️. Swamy Dasaganu
📚. Prasad Bharadwaj
🌻 Chapter 12 - part 4 🌻
Pitambar said, “I am resident of Shegaon named Shimpi Pitambar, and a disciple of Shri Gajanan Maharaj. I have come here as per my Guru's orders. I first sat under the mango tree, but due to a lot of ants climbing my body, went up the tree and sat on the branches.
The people assembled there got angry at this reply and warned him not to fool them by using the name of a great saint. They further taunted that it was like saying he was a queen of a king and had come there to do a laborer's job for livelyhood. Shamrao Deshmukh of that village said, “You impostor! Listen to me, Shri Gajanan Maharaj is God himself and you are tarnishing His name.
You fool! Do you know that once Shri Gajanan Maharaj created mangoes on a mango tree out of season? He created mangoes and now we challenge you to create atleast leaves on this dried up tree of Baliram Patil. Do it or get prepared for a beating from us.
If you do so you will get all the respect from us. It is generally seen that disciples of great saints, to some extent, attain the heights of their Guru. So don't delay! Make this tree green with leaves.”
Pitambar got frightened and said, “Please don't corner me like this. Listen to what I say. You see, diamonds and pebbles are found in the same mine. I told you the truth about me. You can very well treat me a pebble amongst the disciples of Shri Gajanan Maharaj and ignore.
What I said is not a lie at all. A pebble does not lower the importance of the mine. I cannot hide the name of my Guru. Thereupon Shamrao said, “Don't talk nonsense! Whenever a disciple is in difficulty, he prays for the favor of his Guru, who does come to the rescue of the disciple even if he has not attained the real height required for a disciple.”
Thus Pitambar was caught between the devil and the sea; he got worried and felt helpless. All the people gathered around the mango tree to see what would happen further. Helplessly Pitambar folded his hands and started praying Shri Gajanan Maharaj , “O Swami Gajanan! My Narayana! Come running for my rescue.
Because of me they are blaming You. Make this tree green with leaves for the sake of Your greatness. I am entirely depending on You. Come for my sake, else I will have to face death here. Narhari appeared in a pillar to uphold the worlds of Pralhad and the pointed piller on which Jananbai had to be killed, turned into water.
Janabai depended on God and I entrust myself to You. There is no difference between God and saint. God is saint and saint is God. I am recognized as a disciple of Gajanan Maharaj and have no individual existence. So it is You whose honor is at stake.
Thread gets importance because of the flowers in the garland. You are the flowers and I am the thread. You are musk (kasturi) and I am mere dust. I am caught in this calamity because of You. Please don't test me any more, and come running to create fine green leaves on this tree.”
Praying thus, he called upon the peple to chant, in chorus, the name of Shri Gajanan Maharaj of Shegaon. So the bhajan started saying “Jai Gajanan” – “Jai Gajanan”. This continued for some time, and there was the miracle! Delicate green leaves started shooting out on the tree and soon it was all green.
People looked at it in wonder. Some of them thought that it could be a dream, so they just pinched each other and were satisfied that it was not a dream. Others thought it to be some sort of an illusion. Howver, that doubt too was removed as white liquid drops came out on plucking the leaves.
Then they were convinced that the leaves came on the tree because of Shri Gajanan Maharaj. This made them accept the greatness of Pitambar; they took him to Kondholi with hope that some day, like a cow going to its calf, Shri Gajanan Maharaj may too come to Kondholi to see His disciple.
Continues...
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
WhatsApp, Telegram, Facebook groups:
https://incarnation14.wordpress.com/2020/09/23/social-media-groups-channels-telegram-facebook-whatsapp-etc/
#ChaitanyaVijnanam #PrasadBhardwaj #చైతన్యవిజ్ఞానం #GajananMaharaj #గజాననమహరాజ్
25 Sep 2020
No comments:
Post a Comment