🌹. శ్రీమద్భగవద్గీత - 298 / Bhagavad-Gita - 298 🌹
✍️. శ్రీ ప్రభుపాద, 📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. 7 వ అధ్యాయము - జ్ఞానయోగం - 18 🌴
18. ఉదారా: సర్వ ఏవైతే జ్ఞానీ త్వాత్మైవ మే మతమ్ |
ఆస్థిత: స హి యుక్తాత్మా మామేవానుత్తమాం గతిమ్
🌷. తాత్పర్యం :
ఈ భక్తులందరును నిస్సంశయముగా ఉదాత్తులే యైనను వీరిలో నా జ్ఞానమునందు స్థితుడైనవానిని నన్నుగానే నేను భావింతును. నా దివ్యమైన సేవ యందు నియుక్తుడై నందున అతడు అత్యుత్తమ మరియు పరమగతియైన నన్ను తప్పక పొందగలడు.
🌷. భాష్యము :
జ్ఞానమునందు పూర్ణత్వము లేని భక్తులు శ్రీకృష్ణభగవానునకు ప్రియులు కాజాలరని ఎన్నడును భావింపరాదు. భక్తులందరును ఉదాత్తులేయని భగవానుడు పలుకుచున్నాడు. ఏ ప్రయోజనము కొరకైనను భగవానుని దరిచేరువారలు మాహాత్ములని పిలువబడుటయే అందులకు కారణము. తామొనరించు భక్తికి ప్రతిఫలముగా ఏదేని లాభమును కోరు భక్తులను సైతము భగవానుడు ఆమోదించును. వారి భక్తి యందు ప్రేమభావ వినిమయము ఉండుటయే అందులకు కారణము. ఆ ప్రేమలోనే వారు భగవానుని కొంత విషయలాభమును గోరి, అది ప్రాప్తించిన పిమ్మట తృప్తి చెంది మరింతగా భక్తిలో పురోగతి నొందుదురు.
కాని జ్ఞానపూర్ణుడైన భక్తుడు కేవలము భక్తి, ప్రేమలతో శ్రీకృష్ణభగవానుని సేవించుటయే ఏకైక ప్రయోజనముగా భావించి యున్నందున ఆ భగవానునికి అత్యంత ప్రియుడగును. అట్టివాడు భగవానుని తలచకుండా లేదా అతనిని సేవించకుండా క్షణకాలమును జీవింపలేడు. అదే విధముగా భగవానుడు సైతము అట్టి భక్తుని యెడ మిగుల ప్రియుడై యుండి అతని నుండి దూరుడు కాకుండును.
శ్రీమద్భాగవతము (9.4.68) నందు భగవానుడు ఇట్లు పలికెను.
సాధవో హృదయం మహ్యం సాధూనాం హృదయం త్వహమ్ |
మదన్యత్ తే న జానన్తి నాహం తేభ్యో మనాగపి
“భక్తులు సదా నా హృదయమునందు నిలిచియుందురు మరియు నేనును సదా భక్తుల హృదయమునందు వసింతును. వారు నన్ను తప్ప అన్యమును ఎరుగరు మరియు నేనును వారిని ఎన్నడును మరువను. నాకు, వారికి నడుమ ఒక సన్నిహిత సంబంధము కలదు. అట్టి జ్ఞానపూర్ణులైన శుద్ధభక్తులు ఆధ్యాత్మికతకు ఎన్నడును దూరము కానందునే నాకు అత్యంత ప్రియులై యున్నారు.”
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Bhagavad-Gita as It is - 298 🌹
✍️ Sri Prabhupada, 📚 Prasad Bharadwaj
🌴 Chapter 7 - Jnana Yoga - 18 🌴
18. udārāḥ sarva evaite jñānī tv ātmaiva me matam
āsthitaḥ sa hi yuktātmā mām evānuttamāṁ gatim
🌷 Translation :
All these devotees are undoubtedly magnanimous souls, but he who is situated in knowledge of Me I consider to be just like My own self. Being engaged in My transcendental service, he is sure to attain Me, the highest and most perfect goal.
🌹 Purport :
It is not that devotees who are less complete in knowledge are not dear to the Lord. The Lord says that all are magnanimous because anyone who comes to the Lord for any purpose is called a mahātmā, or great soul. The devotees who want some benefit out of devotional service are accepted by the Lord because there is an exchange of affection. Out of affection they ask the Lord for some material benefit, and when they get it they become so satisfied that they also advance in devotional service. But the devotee in full knowledge is considered to be very dear to the Lord because his only purpose is to serve the Supreme Lord with love and devotion. Such a devotee cannot live a second without contacting or serving the Supreme Lord. Similarly, the Supreme Lord is very fond of His devotee and cannot be separated from him.
In the Śrīmad-Bhāgavatam (9.4.68), the Lord says:
sādhavo hṛdayaṁ mahyaṁ
sādhūnāṁ hṛdayaṁ tv aham
mad-anyat te na jānanti
nāhaṁ tebhyo manāg api
“The devotees are always in My heart, and I am always in the hearts of the devotees. The devotee does not know anything beyond Me, and I also cannot forget the devotee. There is a very intimate relationship between Me and the pure devotees. Pure devotees in full knowledge are never out of spiritual touch, and therefore they are very much dear to Me.”
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
No comments:
Post a Comment